Bonte avond, schrobben, verven en een boel plezier

Nou jongens, ik weet ik moet me schamen aangezien het al ruim een maand geleden is dat ik voor het laatst een blog heb geschreven maar het was nogal een drukke periode. En ik ben dan ook vooral druk geweest met leuke dingen, dat moge duidelijk worden na het lezen van deze blog.

Nadat Sophie het tehuis had verlaten, brak de periode van examens aan voor de kinderen en dat betekende vooral dat ze erg veel vrij waren. Ondertussen waren de nieuwe vrijwilligers gearriveerd; Hilde Bos (ja heus uit Groningen, what a coincidence), Sarah en Yessica genaamd. Hilde en Sarah komen hier voor hun afstudeeronderzoek (verpleegkunde) en gaan onderzoeken wat er op medisch gebied hier beter kan in het tehuis. Yessica is net afgestudeerd in fysiotherapie en gaat hier uiteraard als fysio aan de slag, daarbij gaat ze de huidige fysiotherapeuten (gebaseerd op een cursus van 4 maanden) scholing geven.
Gezellig voor mij en niet geheel vervelend want ik kon in die drukke examenperiode zeker wel wat hulptroepen gebruiken. Elke klas heeft die examens 1x in de 2 maanden, zelfs Neeti van 4 moet dan examens gaan maken (?), en eigenlijk hoeft de helft daar niet veel extra’s voor te doen dan gewoon hun huiswerk maken. Dus dat betekent voor hen gewoon lekker veel vrije tijd om buiten te spelen en spelletjes te doen. Ook ik heb dus veel buiten gespeeld en spelletjes gespeeld.
Tijdens deze periode van 10 dagen had ik zelf ook nog weekend en ben ik met Sarah en Hilde naar de monkey tempel geweest. Uiteraard heeft deze tempel ook een officiële naam maar die is erg lastig en hij is algemeen bekend onder de naam ‘Monkey tempel’, omdat (je verwacht hem al) er altijd erg veel apen te vinden zijn. Het is trouwens een stupa die wordt gekenmerkt door een witte halve bol, waarop een soort van ‘toren’ van goud is gebouwd met de ogen van Buddha erop (google even of wacht even op de foto’s die de volgende blog komen). Deze stupa heeft alleen 1 nadeel en dat is dat je zo ongeveer 1000 treden moet beklimmen aangezien de tempel op een heel hoog punt ligt. Dat had Sophie me al verteld want die ging voor de 2e keer, vrijwillig, de stupa bekijken, maar goed ik dacht het zal vast wel wat meevallen. Dat bleef ik ook toen nog vrij lang denken, want na een x aantal treden zag ik geen trap meer en ging ik ervan uit dat we dus al bij de tempel waren. Nou niks bleek minder waar te zijn, want dit was nog maar het pleintje dat op 1/4 van de klim ligt. Dat was nogal een teleurstelling voor mij maar goed eenmaal boven gekomen, was de stupa sowieso al erg mooi en het uitzicht ook. Behoorlijke tegenvaller was wel dat het er normaal wemelt van de apen, maar na 2 honden en 1000 duiven (misschien eens een voorstel indienen voor een andere naam) te hebben gezien, had ik nog geen aap gespot. Beetje lelijk maar gelukkig scheen er aan de achterkant een parkje te zijn met een ware ‘monkey pool’ dus ik had nog hoop. Het begon erg veelbelovend want toen we naar het parkje (nadruk op –je want er stonden nog geen 10 bomen, op een plein ipv grasveld) liepen, zagen we er meteen al drie. Helaas was dat al het geluk dat we hadden want zelfs in het zwembad, waar normaal echt koloniën zitten volgens Sophie (ja hoor), zat er niet 1. Teleurstellend! Een monnik zag blijkbaar onze teleurgestelde koppies want hij was zo aardig om een appel op de grond te gooien waarop maar liefs 2 apen op afkwamen. Nou so much for the monkeys… Ik heb zelf nog wel een succesje geboekt door een roepie in een pot te gooien die in het midden van een fonteintje stond. Zelfs tot 2maal toe wat leidde tot vele bewonderende blikken van de omringende monniken en pubers. Prachtig moment of fame.

Ik was van plan een pak (+ rok) te laten maken in Kathmandu en Sophie ook, dus die middag hebben we de stof uitgezocht en heeft de kleermaker onze maten opgemeten. Ik heb gekozen voor een mooie zwarte stof met als voering een blauwe glimmende stof. Het zag er allemaal veelbelovend uit. Helaas was dit 6 week geleden en is mijn pak tot op heden nog steeds niet klaar. De eerste keer kon ik hem komen passen en toen had die grapjurk mijn broek maar even 3 cm kleiner gemaakt zodat ik hem niet aankon. Daarnaast was mijn mooie blauwe voering veranderd in een afzichtelijk licht groene voering en aangezien ik niet echt een groen persoon ben, ging dat hem niet worden. Afgelopen week ben ik wederom bij hem geweest en toen (dit slaat echt alles) was meneer gewoon dronken om 18.00. Echt belachelijk en uiteraard was mijn pak ook nog bij de echte klerenmaker dus die moesten ze eerst nog ophalen. Gelukkig was zijn hulp er ook, nuchter, dus die heeft me toen geholpen. Meneer de kleermaker lag echt in coma en werd alleen even wakker om mijn commentaar af te kraken. Heb hem toen maar even vriendelijk gemeld dat ik sowieso niks aanneem van een dronken kleermaker en of hij dus even zijn mond wilde houden. Als het goed is, kan ik hem iig deze week ophalen dus ik ben benieuwd.

Uiteraard waren wij niet de enige met weekend maar ook de kinderen hadden tijdens hun examenweek 2 daagjes vrij en ter ere van de ‘bijna vakantie’ hebben we die vrijdagavond een bonte avond gehouden. ’s Ochtends hadden de kinderen vlaggetjes gemaakt, die we in de tuin hebben opgehangen, en ook hebben ze de hele middag geoefend op allemaal acts. Dat ging niet zo gemakkelijk als dat lijkt want we hadden de groep in 3 groepen ingedeeld zodat in ieder geval iedereen wat deed en dan moesten ze maar kijken wat ze met de groep wilden doen. Drie meisjes helemaal in tranen want ze hadden toch al wat bedacht, dus wij uitleggen dat dat ook nog kon en dat dit eigenlijk extra was maar dat ging er echt niet in. Drama alom. Maar goed uiteindelijk gingen er een heleboel groepjes aan de slag. Zelf konden we er ook niet aan ontkomen en hadden we die middag nog een spoed repetitie. We deden namelijk met alle vrijwilligers en Joyce een dansje op de Vengaboys, Zoals ik al had verwacht, was het nog niet zo makkelijk om een leuk dansje te bedenken maar gelukkig hadden Sarah en Lieve een boel inspiratie en deed de rest maar gewoon mee. Voor mij was dat laatste echter niet zo heel vanzelfsprekend want als sinds de 1e vind ik het erg lastig om echt pasjes te leren en dan mijn benen en armen afzonderlijk van elkaar te moeten bewegen. Ik heb dus veel gelachen, veel mensen aangestoten (gelukkig gooide de andere Hilde ook wel eens de verkeerde arm in de lucht met als gevolg dat ze mij bijna neersloeg) en uiteindelijk heb ik besloten om me eerst maar op de benen te richten en dan als dat lukte, misschien nog op de armen (niet gebeurd dus). Rond 5h lag er een kleed klaar en was het wachten op de niet zo mobiele kinderen, vooral Binita komt niet zo snel vooruit maar goed tegen 6’en begon het dan: dé Swarga Bonte Avond. Alle kinderen hadden inderdaad wat moois ingestudeerd en we hebben dan ook menig prachtig dansje, lied en drama voorbij zien komen. Een leuke act was de drama waarin vooral Shova de rol stal door de eigenschappen van verschillende kinderen te combineren en zo erg mooi uit de verf kwam door opmerkingen als ‘What’s your name’, ‘I know your name’ (oorspronkelijk Sunita’s teksten) etc.. Het moge duidelijk zijn dat onze act een waar succes was en dat de kinderen ons dansje prachtig vonden. Later op de avond hebben we nog wat met zijn allen gedanst en tegen half 10 hebben we de jongere kinderen naar bed gebracht. Een lange maar leuke dag!
Voor de kinderen betekende deze avond ook dat het naar huis gaan steeds dichtbij kwam en aangezien de meeste maar 3/5x per jaar naar huis gaan, was dat natuurlijk behoorlijk spannend. Zondagochtend om 7.00 loop ik vaak met Sabin en hij heeft die zondag tijdens onze wandeling om de minuut gezegd: ‘Tomorrow me home going, yes?’. Echt te schattig. Asmita haar vader was in de veronderstelling dat ze zondag al vrij was, dus tijdens mijn wandeling met Sabin stond er een man heel vriendelijk naar me te zwaaien en dat bleek dus de vader van Asmita te zijn. Asmita had echter nog wel een examen maar daarna mocht ze mee met haar vader. Ze sprong hem heel enthousiast in de armen en hij was duidelijk ook erg blij om haar te zien. Dat was wel leuk om te zien want toen de volgende dag andere ouders hun kinderen kwamen ophalen, was dat in het merendeel niet zo’n enthousiaste hereniging. Hier zijn ze blijkbaar niet gewend aan openlijke genegenheid. Voor ons heel apart om te zien want ze zien elkaar maar zo weinig, dan mag je toch best een dikke knuffel geven maar nee dat gebeurde niet. De oorspronkelijke ophaal tijd was 14.00 maar om 17.00 waren er nog steeds 4 kinderen waaronder die lieve Sabin, die op een gegeven moment zelfs zei: ‘My mother not coming, yes?’. Dat was wel heel sneu maar goed toen ze er eenmaal was, verscheen er toch een mooie lach op zijn gezicht. Heel aandoenlijk. Er is uiteindelijk 1 meisje pas de volgende dag opgehaald omdat haar ouders blijkbaar geen zin hadden om haar maandag op te halen, heel sneu voor haar want ze had zich echt al mooi aangekleed en wilde uiteraard gewoon naar huis.

Dinsdag was het schoonmaak dag en begonnen we om half 7 met een bakje om vervolgens als een dolle te gaan schoonmaken. We waren met 11 man dus het ging redelijk snel, tot dat we bij de keuken waren aangekomen. Jemig wat was die vies. Ik dacht dat al het zwart op de muren beschadiging was, maar niets bleek minder waar te zijn want het was gewoon viezigheid. Heb dus heerlijk geschrobt en ik voelde mij als een ware karate-kid na zo’n hele dag schrobben (zeker toen ik de volgende dag ook nog eens ging verven ^^). Gelukkig zag ik wel meteen resultaat dus dat was mooi. Rond 2h was alles ‘schoon’, althans zo goed als want Nepalezen hebben een geheel eigen schoonmaakmanier aka gewoon met de dweil erover, zonder dat je hebt geveegd, zodat je al het stof eigenlijk gewoon verplaatst maar goed dat vind je pas als het droog is (uitgesteld probleem). Uiterst effectieve manier maar goed wel gemakkelijk. Woensdag zouden we een beetje kunnen uitslapen want de planning was om, om 9h te beginnen met verven maar toen bleek Krishna opeens in de badminton finale te staan en daar moesten we natuurlijk bij zijn. Helaas doen ze dat hier op onmenselijke tijden zodat ik om 7.00 dus een badminton wedstrijd zat te kijken, beetje jammer. Dat was ook nog niet eens zijn wedstrijd want geheel zoals het betaamt, begon zijn wedstrijd 1,5h later. Maar goed hij heeft wel gedomineerd dus we waren niet voor niets gekomen. Toen we uiteindelijk begonnen met verven, was ik in charge of de hal die opnieuw blauw moest worden geverfd. Na de verf met een stok, uit de tuin (?!) want de normale roerstokjes kennen ze hier niet, te hebben doorgeroerd, moest die verf vervolgens in een soort wasbak gegoten worden, want er zijn ook geen mengbakken. Die stok en ‘geschikte’ mengbakken zoeken, heeft eigenlijk de meeste tijd gekost want die hal had ik binnen 30 minuten geschilderd. Appeltje eitje voor zo’n karate kid als ik ;-). Dus toen dacht ik, ik gooi die trap er ook even tegenaan aka binnen 1,5h was de hele benedenverdieping gedaan, althans wat de kleur blauw betreft.
De wit/gele verf was namelijk een soort plakkaat verf en was niet zo makkelijk te hanteren als de blauwe verf. Helaas moest het witte plafond van de keuken echter opnieuw worden gedaan en daarnaast bestond die halve keuken uit wit/geel dus dat heeft nog wel even geduurd. In die tussentijd had ik het prachtige idee geopperd om, als we toch bezig zijn (zucht), dan ook maar even het wit/gele boven de trap te doen. Domste idee (alhoewel heb er nog wel 1 aan het einde van de blog) ooit want dat kostte dus behoorlijk wat tijd en was ook een vrij frustrerend karweitje. Maar goed toen we rond 1h klaar waren, zag Swarga er weer als nieuw uit! ’s Avonds hadden we ter afsluiting een Catan avond, alleen was het zo gezellig dat er geen Catan aan te pas is gekomen en zijn we uiteindelijk gaan toepen. Erg leuk!
Toen brak de laatste dag van het klussen aan: het schuren en verven van de deuren. Het team Hilde had de vaderlandlievende kleur oranje geadopteerd en begon na het schuren, fanatiek die deur oranje te schilderen. We waren echter vergeten dat die deur Nepalees was en meer een groen/rood liefhebber was, oftewel onze kleur oranje dekte echt van geen meter dus dat was een beetje een tegenvaller. Beetje dom van ons dat we niet gekozen hadden voor blauw na de ervaring van dinsdag, want die dekte uiteraard prachtig en ook groen ging als een speer, maar gelukkig was er ook wat moeite met de gele kleur. Maar nadat 2 andere vrijwilligers de deuren hebben overgeschilderd, is het erg leuk fleurig geworden. En toen hadden we officieel VAKANTIE! Heerlijk na 6 weken werken. Maar dat wil ik graag laten voor de volgende keer want anders komen er gerust nog 6 kantjes bij en dat is toch veel leuker voor de volgende keer. Ik beloof jullie iig dat ik binnen 2 week dat verhaal heb geschreven en daarmee het Nepal hoofdstuk ga afsluiten, want over 3 weken ben ik hier weg en ga ik naar India en Thailand. Daar heb ik uiteraard erg veel zin in maar goed dat zijn verhalen voor de volgende keer. Maar wees niet getreurd, ik heb nog 1 prachtige afsluitende ervaring voor jullie:

Ondanks dat het alweer weken geleden is, kan ik jullie dit (losse) prachtige verhaal over Nepalese massages niet onthouden. De massage in Last Resort was mij namelijk zo goed bevallen dat ik had besloten om er elke 2week 1 te nemen. Ik heb echter de cruciale fout gemaakt om een massage in Bhaktapur te nemen. Tegenover de supermarkt zat namelijk een kapsalon die tevens massages voor ladies en jents (geen grapje) aanbood dus ik dacht nou ja maar even kijken. Eenmaal de beslissing genomen, kon ik niet meer terug want toen werd ik al in een kappersstoel geplant? Daar had ik al meteen mijn vraagtekens moeten zetten maar goed ik dacht dat ik even moest wachten. Maar toen begon die gek met mijn gezicht/haar (te touperen zo ongeveer). Eerst moest ik erg lachen en dacht ik ‘waar ben ik nou weer in verzeild geraakt’, helaas werd het met de minuut minder lolliger toen hij mijn haar ging insmeren met 1 of ander prutje en het vervolgens compleet ruïneerde. Tot daar kon ik het op zich nog wel handelen maar toen ging meneer over op het masseren van mijn gezicht. Helaas verstond hij onder masseren: een klap verkopen op mijn voorhoofd, hardhandig over mijn totale gezicht wrijven nadat hij het eerst had ingesmeerd met een soort tijgerbalsem, inclusief mijn ogen wat heel fijn voelde. Dit ritueel herhaalde hij een paar eer waarna ik als een soort vogelverschrikker met mijn haar voor mijn hoofd moest gaan zitten(?) want toen ging hij over op mijn armen. Nou jongens, dit is niet gelogen maar hij nam mijn arm zo ongeveer in een armklem en toen ging hij vrij hardhandig (understatement) over mijn arm wrijven. Om jullie een idee te geven hoe het voelde; prikkeldraad (van vroeger), waarbij ik af en toe zijn neus/ wangen ook nog mocht aanraken. Het was verschrikkelijk. Alles wat hij deed, was 100x te hard en dus vrij pijnlijk. Toen ik dat echter meldde, vond hij dat nogal vermakelijk en deed hij ietsjes zachter ongeveer 10 seconden. Nou ik dacht deze quasi massage gaan we sowieso niet afmaken dus na 15 minuten, zei ik dat echt moest gaan. Hij was diep teleurgesteld en zou alleen mijn gezicht dan nog wel even schoonmaken. Dat leek mij wel een goed idee aangezien ik er niet uitzag. Helaas was dit nog een cruciale fout want het was niet gewoon wassen maar wederom; water sprenkelen, mijn huid kapot wrijven en mij klappen. Vervolgens gaat hij mijn nek rekken, althans dat dacht ik, maar wat doe die verrekte koekwous.. Hij trekt in 1x mijn nek naar achter, zodat er van alles knapte en het dus gewoon kraken was. Nou toen was de maat echt vol vol en ben ik hem gesprint nadat ik hem nogal geshockeerd vroeg of hij gek was en dat hij echt zijn skills moest bijwerken want dit sloeg nergens op. Het was dus 1 groot fiasco, behalve dan dat ik me erg verkwikt voelde na al die ladingen tijgerbalsem.
Ik verheug me nu in ieder geval al op al die heerlijke massages in Thailand!

Ik wil jullie trouwens nog bedanken voor jullie reacties want die zijn erg leuk om te lezen! Zeker als ik hoor dat mijn verhaaltjes wel in de smaak vallen :). Nou voorlopig zit ik nog wel even in het buitenland dus er komen er nog wel een aantal.

Liefs, Hilde