Bye bye Nepal

Vandaag vertrek ik naar Kathmandu om morgen om het vliegtuig naar Delhi te stappen. Op dit moment staat mijn backpackje (die overigens niet compact is, wat ik toch echt had gehoopt) geduldig op vertrek te wachten. Zaterdag is Yessica al weggegaan dus nu is de kamer wel heel leeg. Ik heb maandag mijn afscheidsparty gehad. Die bestond uit een ceremonie waarbij een kind een tikka (een grote rode stip gemaakt van banaan, rijst en water) op mijn hoofd mocht zetten. De kinderen wisselen dit uiteraard af en Chandra was aan de beurt. Chandra is een leuk, levendig, ondeugend meisje dus dat vond ik uiteraard wel leuk. De kinderen hadden heel lief allemaal een tekening (met tekst) gemaakt en die waren allemaal gebundeld tot een leuk Swarga-boekje. Zelf had ik voor de kinderen allemaal een foto laten uitprinten en er een verhaaltje opgeschreven. Dat was nog een hele klus want ik moest er zo’n 30 doen (incl. alle didi’s) maar goed de kinderen waarderen zoiets heel erg en daar doe je het tenslotte voor.
Het was een heel raar idee want die avond heb ik nog gewoon gewerkt dus ik had niet echt het gevoel dat het afscheid al geweest was. Het is sowieso nog steeds een raar idee dat ik waarschijnlijk hier niet meer terug kom (althans niet binnen een x aantal jaren) terwijl dit toch 3 maanden mijn thuis is geweest. Gister liep ik ook nog even mijn afscheidswandeling door Bhaktapur en dat voelde zo normaal, gewoon alsof ik de volgende dag weer terug zou komen maar dat is niet zo want over een uurtje ga ik ervandoor. Ik heb er erg veel zin in en vind het ook wel spannend want nu gaat het reizen (in mijn eentje) echt beginnen dus ik ben benieuwd wat er allemaal op mijn pad gaat komen.

Maar goed ik heb natuurlijk een boel beleefd de afgelopen weken dus ik ga proberen dat zo beknopt (doch leuk leesbaar) mogelijk op te schrijven. De vorige keer was ik geëindigd bij het begin van het Dasain festival. Dat festival duurt 10 dagen; elke dag wordt een andere god vereerd incl. erg veel offers en op de laatste dagen worden ze tegelijk geëerd. Het komt volgens mij gewoon neer op heel veel eten en gezelligheid. Saillant detail is nog wel dat alle voertuigen tijdens dit festival met geluk voor het volgend jaar worden ‘gezegend’ en dit doen ze dmv elk voertuig met bloed te besprenkelen. Aangezien ik lekker in een toeristisch oord zat gedurende Dasain, heb ik van dit gebruik gelukkig niks mee gekregen want het lijkt me nogal veel bloed.
Zaterdag heb ik namelijk de bus gepakt naar Pokhara, wat ergens bij Chitwan ligt en waar de Anapurna (populaire trek) trekking ergens begint. In de bus ontmoette ik nog een chirurg in opleiding die erg geïnteresseerd was in Nederland en vervolgens het wel een goed idee leek om zich neer te vleien op mijn schouder om te gaan slapen. Dat vond ik uiteraard een iets minder goed idee maar goed de busreis was op zich wel gezellig. Sophie en vrienden zaten op dat moment al in een hostel daar dus daar ben ik gezellig bij in gegaan. De eerste paar dagen was het op 1 of andere manier nogal regenachtig in het mooie Pokhara dus onze boottochtjes werden me de hele tijd door de neus geboord. Pokhara ligt trouwens aan een meer met op de achtergrond allemaal bergen dus toen we maandag eindelijk een boottochtje konden maken, was de view erg mooi! Onze groep bestond uiteindelijk uit 6 meiden en wij wilden uiteraard gaan zwemmen maar ook als er een meer is, kun je je eigenlijk niet in bikini vertonen. Of liever gezegd zou je dat niet moeten willen, want binnen no time voeren er heel subtiel zo’n 6 bootjes vol met lelijke, dikke mannen voorbij en dat niet 1x maar nee wel 5x hetzelfde tochtje. Beetje lelijk want het enige wat wij wilden was zonnen & zwemmen.
We hebben ook nog een lesje yoga en meditatie geprobeerd en dat bleek beide niet zo’n succes voor mij te zijn. Door de yoga kreeg ik ernstige onderrugpijn en bij het uurtje meditatie viel ik als een blok in slaap, heb ik nog even gesnurkt dus toen ik wakker werd, keek de rest me nogal lachend aan. Lekker genant dus weer maar goed wat wil je anders; ik lag daar op een comfortabel matje, met op de achtergrond een cd met relaxte muziek en een man die af en toe op een zalvende toon wat brabbelde. Lijken me persoonlijk toch echt de ideale ingrediënten voor een lekker tukje.
Die dinsdag heb ik geparaglydet met Sophie; om 9h werden we verwacht en op zijn Nepalees gingen we rond 10h op weg naar de berg. Aangezien ik niet zo’n adrenaline freak ben, vond ik dit al wel een beetje spannend en dat gevoel werd nog even versterkt toen ik eraan werd herinnerd dat het ‘enige wat ik hoefde toen, was van die berg afrennen’ (met een heerlijke afgrond onder zich). O ja ik had er zeker zin in. Gelukkig zat het weer ons wel mee, want het was vrij helder zodat we goed zicht hadden op de Fishtail (een deel v/d Himalaya). Het was overigens de hele week heel helder, dus ik heb een boel witte toppen gezien en dat was wel mooi na alle ‘mist’ de eerste maanden.
Anyway we hadden besloten dat Sophie eerst zou gaan en dat ik daarna zou gaan. Helaas werd ik gekoppeld aan 1 of andere macho Bulgaar (Mario) die me binnen 5minuten had vastgekoppeld, in mijn oor schreeuwde dat ik echt niet bang hoefde te zijn want hij deed per jaar wel 100’den sprongen en dat ik nooit moest stoppen met lopen. Aha, ik kreeg spontaan nog meer zenuwen maar veel tijd daarvoor had ik niet, want nog geen minuut later moest ik als een dolle die berg afsprinten. Na 10 stappen had ik echter zoveel weerstand dat ik dacht ‘ok nu is het mooi geweest’ en stopte met rennen, waarna ik Mario verschrikt uitriep ‘lopen’! Nou toen snapte ik de hint wel en nog 5 stappen later, hingen we netjes in de lucht. Ik vond het erg leuk om te zien, want het uitzicht is amazing en het is eigenlijk gewoon heel relaxed. In 30 minuten heeft Mario mij ongeveer 30x gevraagd of ik me goed voelde en niet moest overgeven, want dat schijnt 40% te doen, maar gelukkig voelde ik me goed.. Althans de eerste 20 minuten want daarna kreeg ik wat attractie verschijnselen in mijn maag maar goed ik ben een beer dus niks laten merken, maar ik was wel blij toen we op de grond stonden. Ik heb ook nog een crash in het meer gezien van een stunt paraglyder en ik ben toch blij dat me dat niet overkomen is.
Donderdag gingen Ilse&Sophie alweer naar Kathmandu en heb ik nog een dagje een scooter gehuurd. ’s Ochtends taxi gespeeld voor Liz (Engels meisje) en met haar de berg op gegaan om heerlijk te ontbijten ergens met de bergen op de achtergrond. We wilden tot 2000m gaan maar helaas begon de scooter te schokken op ong. 1000m en werden we ingehaald door lopende mensen dus toen hebben we hem maar ergens geparkeerd. De terugweg was trouwens wel een avontuur op zich weer, want we gingen uiteraard alleen maar naar beneden en de remmen deden het niet zo goed. Spanning alom maar goed met mijn rijvaardigheden is dat uiteraard een eitje. ’s middags met Leonie (ander NL meisje) wat toeristische attracties bekeken. Vond het persoonlijk heerlijk om weer eens scooter te rijden en zelf deel te nemen aan het verkeer, hoe hectisch ook. Ik heb het gelukkig overleefd ;-). Er reed nog wel een scooter de winkel in, waar ik op dat moment stond mijn huur stond af te rekenen, zo zie je maar weer die Nepalezen kunnen echt niet met voertuigen omgaan. Die scooter had waarschijnlijk niet genoeg bloed ontvangen om het jaar goed in te gaan.

Toen begon mijn weekend raften. Ik wilde oorspronkelijk een kleine trekking doen want ja daar ben je toch voor in Nepal. Maar goed toen ik de prijzen had gehoord en toch maar besloot voor mezelf dat ik eigenlijk helemaal niet zoveel zin had in lopen (althans niet de klim), besloot ik een weekend te gaan raften. Vrijdagochtend gingen we rond 8h weg, hebben we zo’n 3h gereden en om 1h zaten we op de rivier, die meteen vrij heavy waren. Ik zat in een leuke Nederlandse boot, met nog 2 Canadezen dus dat was wel gezellig. Ik had een strategisch goede plek gekozen door achterin te gaan zitten dus menigmaal keek ik een pittig golfje recht in de ogen en vervolgens zag ik dan een zwart gapend gat voor me incl. de volgende pittige golf. Nou voor mij waren dat soort taferelen hét teen om die boot in te duiken maar volgens Omelet (de gids) moesten we juist als een debiel power peddelen. Niemand sprak dat idee echt aan dus volgens mij was hij een beetje teleurgesteld in de groep maar goed wij wilden liever in die boot blijven.
Na 3h raften werd het tijd om ons kamp op te slaan en daar wachtte me een prachtig mooie verrassing. De eerste avond had ik me namelijk opgegeven voor de grote tent (in de waan dat er 3 keuzes waren; onder de raft, in een 2persoonstent en de grote tent) maar die grote tent bleek dus uit de raft te bestaan. Daar spande ze gewoon een zeiltje overheen en een zeiltje onder + een minuscuul matje van 2mm en voila daar was mijn bed. Drama, overal dat zand en de kans op schorpioenen. Ik sliep daar met Anneke en 2 gidsen dus we waren wel goed beveiligd voor eventuele wilde dieren, dat stelde me dan weer een soort van gerust. ’s Nachts werd ik alleen wakker en toen had de gids me heel gezellig gespoond. Heel lollig, lag er opeens een hand op mijn zij. Die heb ik toch maar even opzij geschoven en meneer sliep prinsheerlijk door dus ik dacht dat hij thuis vast zo zou slapen. De volgende dag was ik als laatste wakker (om 7.15?) en gingen we rond 9h de rivier weer op. Het was natuurlijk stervenskoud in de schaduw en we gingen meteen door metershoge golven dus dat was allemaal heel warm. De gids wist trouwens dat ik niet gesteld was op de kou en vond dat nogal een vermakelijk feit zodat hij de hele dag geprobeerd heeft om mij eruit te duwen. Beetje jammer want op een gegeven moment hielp een kayakker hem en bam lag ik in de water. Zoals gemeld was dat dus stervenskoud dus daar scoorde hij geen punten mee. De plek waar we ’s avonds ons kamp opsloegen, had als een groot positief punt dat er bier werd verkocht en iedereen houdt van bier dus die jongen heeft voor een maand omzet gemaakt waar hij dan weer blij mee was. De groep was erg gezellig, dus we hebben lekker bij het kampvuur gezeten en gekletst. Die nacht werd ik wederom weer betast (:P) maar deze keer werd hij wakker toen ik zijn hand weglegde nadat die voor de 2e keer op mijn hand terecht was gekomen (?) en heeft hij zo’n 15minuten zijn verontschuldigingen aangeboden.
Toen brak de laatste dagen raften aan, althans 15minuten raften en toen kwam er rustig water dus hebben we gevechten gehouden met de andere boot, heb ik Omelet (met zijn mobiele telefoon, oeps) in het water geduwd als zoete wraak, spelletjes gedaan en heb ik nog een poging gedaan tot de raft besturen, wat echt te zwaar was en daar bleek ik dan ook niet zoveel talent voor te hebben. Het was in ieder geval een erg leuk weekend!

Op mijn bijna laatste dag vakantie, heb ik een busje gepakt naar Patan en heb ik me daar heerlijk 2uur laten masseren. Dit keer wist diegene wel wat ze deed dus dat was erg lekker. Vervolgens heb ik een bezoekje gebracht aan de dierentuin die heel zielig was. De dieren zaten echt in kleine hokken en liepen dan ook de ijsberen voor de tralies, heel sneu. Verder heb ik op 1 of andere bizarre wijze de hoofdattracties gemist: de tijgers en olifanten. Beetje typisch maar daar ben ik blijkbaar voorbij gelopen. Op mijn laatste dag heb ik nog wat bezienswaardigheden in Kathmandu bekeken met Claudia en Leonie, namelijk Passupatinat (schrijfwijze is niet helemaal goed waarschijnlijk) en de grootste stupa van Nepal. Passupatinat is de crematieplaats van de Hindu’s aan de Basmati rivier, die weer uitkomt in de Ganges alleen dan met allemaal as en restanten van kleren. De mensen worden hier dus openbaar gecremeerd en ivm cultuur moet dat binnen 5 uur na overlijden. Het was heel bizar om dat te zien want we hebben dus inderdaad wat nieuwe crematies gezien. De overledene wordt gehuld in geel/oranje kleren (die kleuren staan voor geluk) en zijn oude kleren worden in de rivier gegooid, die er vervolgens zo weer uit kunnen worden gehaald door alle zwerfkinderen. Dat was echt heel bizar om te zien, want dan is het wel heel letterlijk de 1 zijn dood is de ander zijn brood. Als de overledene vervolgens gehuld is in die kleren, wordt hij op de brandstapel gelegd die moet worden aangestoken door de 1e zoon (of iig een man) en dan kan de familie erbij blijven en rouwen. Het was heel indrukwekkend en ik vond het ook wel een mooie (doch heel apart) manier omdat het zo open is.
Trouwens nog een bizar feit is dat vroeger kinderloze vrouwen de schuld konden krijgen van de dood van hun man en dus verstoten konden worden, ‘kozen’ die vrouwen erg vroeger vaak voor om met hun man verbrand te worden (levend dus). Echt heeel bizar en belachelijk. Het idee van die verbranding was dan dat ze samen het nieuwe leven in gingen.

Vanaf vrijdag begonnen de dagen weer gewoon om 6.00, wat zeker wel even wennen was na al het lekkere uitslapen tot 9h. Het was wel weer leuk om even een weekje te werken want na dat weekje hadden ze alweer een festival dus waren we alweer vrij. We hebben wel leuke spelletjes gedaan in het weekend, zoals fles bowlen en fles voetbal wat uiteraard eindigde in een watergevecht. Ze hebben ook nog een talentshow gedaan, dus weer veel zang en dans gezien. Zelf moesten we er echter ook aan geloven, dus ik heb een stuk voorgelezen / voorgedragen (waaronder iemand begon te bellen dus ik ben er blijkbaar goed in) en Sarah heeft nog gejongleerd. Sommige kinderen hadden het wel wat lastig om weer te wennen nadat ze echt weer thuis waren geweest dus ze waren een beetje lastig af en toe. Ik heb van Rachita nog wat huilbuien over me heen gekregen omdat ze zo graag naar huis wilde, dus dat was wel heel sneu. Gelukkig was het dat weekend Tahir Festival: festival van licht dus konden ze weer naar huis.
Wij zijn met de vrijwilligers van Swarga naar Chitwan geweest en dat was erg gezellig. Ik heb dit keer meerdere neushoorns gezien, minuscule krokodillen en echt een te toeristische olifanten safari. Er stonden zo’n 20 olifanten klaar om met ons de jungle in te gaan, dat was toch wel wat anders dan onze 1 olifant de eerste keer Chitwan. Dat vond ik persoonlijk dan ook wel een beetje fake, zeker toen een neushoorn en haar jonkies rustig bleven grazen terwijl er dus 20 olifanten omheen stonden. Beetje raar. Ik zat dit keer ook in het dorp in plaats van in de jungle zelf, dus we hadden wat meer activiteiten. Er was bijv. een cultuur show waarbij jongeren allemaal dansen opvoerden, met stokken e.d. Dus dat zag er allemaal erg gevaarlijk uit en heel imposant, was wel een vermakelijke show. Zaterdag hebben we een hele leuke kanotocht gemaakt maar helaas hadden we een stomme gids, dus gedurende de hele tocht hebben wij ingespannen achterover gehangen om wat te horen van de andere gidsen. Heel typisch maar het resulteerde er wel in dat wij zelf als volwaardig gidsen allemaal dieren aan het spotten waren (voornamelijk blauwe vogels die je niet over het hoofd kon zien). Daarna was de jungle-walk en zijn we een neushoorn tegengekomen. Die beste neushoorn hebben we zo ongeveer 20 minuten ‘gevolgd’, vond ik persoonlijk wel iets te lang zeker toen we hem na 30 minuten weer tegenkwamen alleen dan van 40meter afstand. Waanzin want zo’n beest is echt massief en het was wel indrukwekkend om die lopend tegen te komen.
Die zondag hadden we nog een jeep safari waar we voornamelijk herten hebben gespot maar het jeep rijden zelf was wel leuk en spannend want we reden uiteraard op onverharde wegen dus we bonkten die hele jeep door => met als gevolg dat ik nog een blauwe plek op mijn rug en arm heb opgelopen. Top :). ’s Middags hebben we fietsen gehuurd maar die fietsen waren afgestemd op Nepalezen en dus ietsjes te klein waardoor niemand kracht kon zetten, dus kwamen we amper voor uit. Hele bijzondere ervaring en hoogstens hilarisch. Onze fietstocht reed ons rechtstreeks in de armen van een leuk loungetentje aan de rivier waar we lekker even een biertje hebben getikt. In die rivier hebben we ook nog even gepootjebaadt, waarna de barman zei dat we dat beter niet hadden kunnen doen want het schijnt dat daar dus een krokodil zat op 100m afstand. Ach ja beter laat dan nooit tenslotte.
Vervolgens zijn we met de beruchte jeep naar het olifant breeding center geweest oftewel het fokprogramma en dat was erg sneu om te zien. De olifanten lagen aan een ketting en hadden maar 3m bewegingsruimte. Ze liepen echt een beetje te ijsberen, dus dat was heel naar om te zien. Uiteraard waren de kleine olifantjes wel erg schattig maar goed toch wel een beetje naar. ’s Avonds hebben we een patatje oorlog gegeten in een restaurantje in Chitwan, daar hebben we ruim 1,5h op moeten wachten maar was het toch zeker waard!
Eenmaal terug in Swarga, werd er dinsdag een medicday georganiseerd = free medic check voor kinderen van 0-12 jaar. Erg tof iniatief, opgezet door een Nederlandse kinderarts en nu voeren ze samen met 2 organisaties uit Groot Brittanie en Duitsland deze checks uit. Dus rond half 9 wamen er zo’n 20 man die in de tuin, fysio en studyroom allemaal stationnetjes opzette: bloed prikken, oogcheck, tandarts, apotheek, hygiëne uitleg en het lichamelijk onderzoek. Dat vond ik uiteraard erg leuk om te zien! De Swarga kids waren uiteraard als eerste aan de beurt en hebben een volledige check gekregen, incl. de tandarts met als resultaat dat er bij 2 kids tanden zijn getrokken en die hebben geen kik gegeven. Erg netjes. De kinderen waren over het algemeen gezond alleen we hebben wel een boel vitamine pillen gekregen.
Volgens mij zijn er zo’n 300 kinderen geweest dus het was een vrij drukke maar wel erg leuke dag!
Toen had ik alweer weekend en ben ik naar Nagarkot geweest (ligt op 3000m hoogste oid) met als doel de Everest te zien. Nou de enige everest die ik heb gezien, was het everest bier dus wat dat betreft was de trip niet echt geslaagd. Het was namelijk behoorlijk mistig maar goed andere bergtoppen waren wel te zien dus dat was ook mooi. Het was iig een heel gezellig weekend met iedereen uit Pokhara, dus lekker gekletst en lekker geslapen in een hele lieve cottage. Echt zo’n klein buitenhuisje dus dat was alleen erg leuk!

Afgelopen 2 weken heb ik voornamelijk veel gewerkt en dus veel tijd met de kinders doorgebracht. In het spel ‘mens erger je niet’ ben ik ondertussen koning dus ik vermaak me dan ook kostelijk als ze dat spel weer willen spelen. Ik moet er nu vandoor volgens de man van het internetcafe dus sorry dat ik hem niet helemaal kon afmaken :) Misschien voor de volgende keer dan.

Liefs, Hilde