Namaste oftewel goedendag

Terwijl ik dit schrijf, zit ik in het kindertehuis Swarga op mijn kamer die ik samen met Sophie deel. Sophie zal gedurende de maand september hier ook zijn en samen met mij in het kindertehuis werken. Zoals gezegd delen we dus een kamer en dat is wel gezellig! Onze kamer is redelijk ruim met een kast, een tafeltje, stoel en 2 knijterharde bedden. En met hard bedoel ik ook echt hard; we liggen op een soort plank (denk ik) met daarop een matras van 10 cm. Ik zou de eerste dag eens even lekker op mijn bed liggen maar dat ging dus mooi niet door want het veert zeg maar net niet mee. Dat is wel wat jammer maar goed te overleven (krijg echter wel wat last van mijn rug en dat nu al dus die 3 maanden worden heel relaxed). Wat ik helaas iets minder vind en waar ik dus snel iets anders op moet gaan vinden, zijn ook de harde kussens. Dat vind ik echt niet lekker liggen en is ook niet bevorderlijk voor de gesteldheid van mijn nek, dus ik moet in Kathmandu maar iets anders kopen. Vooralsnog moet ik het er maar mee doen.

Dinsdag 31 augustus begon het avontuur allemaal. Ouders en Tjalling hebben me weg gebracht naar Schiphol. Uiteraard had ik eerst wat kleine problemen met mijn paspoort (die kon niet gelezen worden o.i.d. waardoor het inchecken alsnog via een andere balie moest) en met mijn bagage. Mijn bagage zou ik namelijk eerst in London moeten ophalen en het vervolgens weer opnieuw inchecken voor de reis naar Delhi. Dat leek me echter wel wat veel overbodige moeite en nadat ze mijn ticket even goed hadden bekeken, bleek het opeens niet meer nodig te zijn. Na afscheid te hebben genomen van Tjalling, papa en mama was het tijd om naar de gate te gaan. Ik vloog met British airlines en de vlucht zelf stelde niks voor. Ik hoefde maar 70 minuten in het vliegtuig te zitten dus dat was prima te doen. Bovendien was ik TAP airlines gewend van de reis naar Venezuela en die was niet al te best, dus dit was al stukken beter.
Op London Heathrow moest ik overstappen van de ene naar de andere terminal en dat ging heel relaxed met een busje. Dat vliegveld is volgens mij echt huge want ik zat wel 10minuten in de bus. Overigens heb ik tijdens deze korte bustrip een jongeman, Pieter, van 29 leren kennen die toevallig precies dezelfde reis als ik voor de boeg had. Met hem heb ik de wachttijd van 4h uitgezeten, wat wel gezellig was. We hebben gezellig gegeten en wat ge-internet. Toen was het tijd om met Kingfisher airlines naar Dehli en Kathmandu te vliegen. Ik had nog nooit van deze maatschappij gehoord dus ik vond het eerst wat typisch maar toen ik binnen kwam, was ik fan. Ik weet niet of jullie ooit de SATC film hebben gezien maar voor veel vrienden van me: het was zeg maar het soort vliegtuig waarmee zij vliegen. Echt super chille 1e klas, helaas zat ik in de normale klasse maar later ga ik sowieso met deze maatschappij 1e klas vliegen. Super gelukje voor mij was dat er niemand naast me kwam zitten, dus ik zat heerlijk comfortabel bij het raam met 2 stoelen voor mijzelf. Extreem goed nieuws en voor Michelle: er waren maar liefst 65 films waar ik uit kon kiezen en geen B films zeg maar. Daarnaast hadden ze nog allemaal spelletjes, een webcam waarmee je de vlucht kon volgen (heel handig als het buiten donker is ;-)) en allerlei tv programma’s zoals bob the builder, friends en pingu. Erg grappig. Jullie kennen me echter en veel tv heb ik dan ook niet gekeken, want ik ben lekker als een blok in slaap gevallen.

Voordat ik aankwam in Kathmandu moest ik nog 1maal overstappen op Delhi en daar heb ik mijn 1e Indiase theetje gedronken met de eerdergenoemde Pieter. De thee was wel een beetje sterk, typisch thee voor jou Ireen! In kathmandu heb ik even snel mijn visum geregeld en werd ik nog aangeklampt door 1000 taxichauffeurs die mij erg graag als klant wilden. Gelukkig werd ik opgehaald door Krisna, Joyce en Sophie (mede-vrijwilliger), anders had ik niet geweten wat te doen.
Het verkeer hier is echt waanzin. Het regent hier op het moment heel veel met als gevolg dat de wegen zijn veranderd in een modderbende, met allerlei kuilen en willekeurig rotsen op de weg. Ik heb dan ook menig doodsangst uitgestaan maar gelukkig is Krisna een ervaren Nepalese rijder en hebben we de tocht overleefd. We hebben nog wel even stilgestaan op een heuvel maar ook dat scheen de normaalste zaak van de wereld te zijn.
Op dit moment staken de vuilnismensen in Kathmandu dus het eerste wat me eigenlijk opviel, was de grote hoeveelheid vuil overal en de bijbehorende stank. Heel naar. Daarnaast vond ik het ook heel typisch om te zien dat de huizen/gebouwen hier eigenlijk allemaal net niet afgebouwd zijn. In elk huis zit op de begane grond een winkeltje, dan wonen ze daarboven en vaak is de bovenste verdieping nog een soort bouwwerk. Oftewel het was een behoorlijke cultuurshock.

Het tehuis zelf is wel afgebouwd en ziet er redelijk goed uit. De kinderen slapen op de 1e verdieping, waar eigenlijk de voordeur zit, de vrijwilligers op de 2e verdieping en daar zit ook het kantoor. Op de begane grond zit de ‘Daycare’ die overdag de jongste kinderen opvangt en ’s avonds dient als een soort algemene ruimte / eetzaal, de keuken, een badkamer voor de kinderen en een chillkamer voor de oudere kinderen. Als je swarga bhaktapur in typt op google kun je alle kinderen trouwens bekijken en wat over het tehuis lezen, als jullie dat leuk vinden.
De eerste dag was ik uiteraard behoorlijk moe en hebben Sophie en ik de kinderen voor het eerst ontmoet. Het bleek dat 1 jongen al behoorlijk Nederlands kon, dus dat was wel leuk tijdens het eten. Ze eten hier trouwens 2x per dag een typisch Nepalese maaltijd: Dhaal Bhat. Dat is rijst met linzensoep, een tomatenprutje en daarbij nog curry (geel prutje met aardappelen). Het is best wel lekker maar dit eten ze dus ook ’s ochtends waar ik echt niet aan moet denken. Gelukkig denkt Sophie daar net zo over, dus gister hebben we ontbeten met een appel (ja jongens, ik zal kilo’s afvallen) en vandaag zitten we in Kathmandu dus hebben we lekker ontbeten met croissants, thee en cinnemon rol. Deze maaltijd moet je trouwens met je rechterhand eten, wat nog best wel vaardigheden vergt. Het ging mij niet zo best af en ik vind het ook niet echt prettig moet ik toegeven maar het gaat steeds beter. Je nagels en je vingers zitten er alleen helemaal onder, dat is iets minder.

Gister hadden we een rustdag en zijn we Bhaktapur heel even ingeweest om water en fris te kopen (en dus appels). ’s Middags hebben we geluncht met platgeslagen rijst en daarbij scrambled eggs, beetje droog maar wel goed te eten. Toen hebben we de kinderen voor het eerst uit school gehaald wat niet zo makkelijk was als gedacht. Twee kinderen zitten namelijk in een rolstoel en door de vele regen die is gevallen, zijn de weggetjes veranderd in modderpoelen. Jullie begrijpen die rolstoelen door de modder en over stenen duwen is niet zo makkelijk, zeker niet als naast die weg een soort van greppel is (die te vinden is in Ouderkerk aan de Amstel) dus dat was nogal tricky. Het is me toch gelukt met behulp van een 1armige, 12jarige jongen die verrassend handig was hiermee. Daarna heb ik een typisch Nepalees spel met ze gedaan, waar ik uiteraard bar slecht in was en iedereen vond dat prachtig. Je moet schijfjes in een gat schieten en alsof dat nog niet moeilijk genoeg is, zijn er ook allemaal spelregels aan gebonden. Gelukkig heb ik de 2e keer wel iets beter gespeeld.

Vandaag zijn we dus in Kathmandu en hebben we een heerlijk relaxed dagje gehad. Ik heb een 3kwartsbroek gekocht (echt verschrikkelijk, maar met al die modder is een lange broek niet zo handig) en voor het eerst afgedingt met succes nog wel. Dus een koopje van 5euro op de kop getikt. Al moet ik toegeven dat niks hier heel duur is. Om trouwens in Kathmandu te komen, moet je met een soort van streekbusje wat miniscuul is en ook van uitstekende kwaliteit. Dat was dus ook weer een prachtige rit van een uur door modder ploegen, toeteren als een dolle en keihard gaan op stukken en dan keihard moeten afremmen. Fantastisch!
Dit was tot nu toe mijn verhaal, volgende keer kan ik wat meer vertellen over het tehuis zelf en Bhaktapur!

Liefs, Hilde

Ps. Ik heb nu een Nepalees nummer wat ik voornamelijk zal gebruiken en dat is het volgende:
+9779808513834